Jesteśmy dumni, mogąc obchodzić tak piękną rocznicę

Święto rozpoczęliśmy tego dnia uroczystą mszą świętą w miejscowym kościele parafialnym, po czym nastąpił program artystyczny w wykonaniu uczniów naszej szkoły. Jak w kalejdoskopie zmieniały się pory roku a wraz z nimi ważne wydarzenia dla szkoły.

Tańce i występy dla każdego
Od najmniejszych do największych, tańcem , śpiewem, recytacją, wszyscy uczniowie prezentowali przebieg kolejnych szkolnych lat. Bo przecież siedemdziesiąt już razy mijały nam kolejne jesienie, zimy, wiosny i lata. Na ich przestrzeni zmieniała się nasza szkoła, jej otoczenie, przychodzący do niej ludzie, zmieniał się nasz kraj i otaczająca nas rzeczywistość. Jednak wydaje się, że to, co najważniejsze oparło się działaniu czasu. Nadal jest tu pełne pozytywnej energii , ciepłe miejsce, do którego chętnie przybiegają dzieci, przychodzą ich rodzice, czasem dziadkowie i przyjaciele. W tym uroczystym dniu przybyli do nas licznie zaproszeni goście, ludzie pracujący przed laty w tych murach, absolwenci, przedstawiciele lokalnej społeczności.

Powrót do przeszłości
O latach swojej pracy w Węgielsztynie opowiadali Państwo Eugenia i Michał Piczakowie, a także dawne absolwentki Pani Barbara Ruła i Zofia Maczan. Oczywiście, dobrym wspomnieniom nie było końca! Z każdej strony słychać było "A pamiętasz jak...?", "A wtedy to ten pan...", "A ja tu siedziałem w ławce!" , "A wiesz, jak to było z rozbudową?" i chyba najmilsze dla ucha nauczyciela: "A proszę panią, tu się uczyli mój tata i dziadek! A teraz ja!". Klimat takiej wielopokoleniowej niewielkiej szkoły wpisanej w swoją małą ojczyznę nie da się z niczym porównać. Tu właśnie najskuteczniej uczy się patriotyzmu, poprzez taką codzienność, która wyznacza zasady czynem, a nie tylko pustym słowem, poprzez poszanowanie odwiecznych wartości lokalnych, narodowych czy po prostu ludzkich. Tu nikt, nawet najmniejszy, nie jest anonimowy ani przez chwilę, nie jest pozostawiony sam sobie.

Jedna, wielka rodzina
Tu właściwie wyjście do szkoły bardziej przypomina przejście z jednego do drugiego domu. Dlatego jesteśmy dumni, że mamy zaszczyt obchodzić tak piękną rocznicę; dumni z naszych uczniów, którzy dali z siebie wszystko, dwojąc się i trojąc, żeby każda scenka wypadła jak należy, każda piosenka zabrzmiała pięknie a strój był odpowiedni; dumni z rodziców, którzy z nami współpracują. Angażują się w życie szkoły i są po prostu częścią szkolnego organizmu i jeszcze dumni z tego, że nasza praca nie idzie na marne, że wszystkie ciepłe słowa wypowiedziane tego dnia były jedną wielką szóstką dla nas wszystkich. Dziękujemy za wszystkie dobre życzenia, za pomoc, za współpracę, za wspólne "bycie " tu i teraz, od tylu już lat. Występy dzieci ze wszystkich klas to zasługa wychowawców oraz wszystkich współpracujących nauczycieli i instruktorów. Część artystyczną uświetnił występ chóru Josephus, w dużej części złożonego z absolwentów tej szkoły. ( Teresa Marcinkiewicz)